کد مطلب:48345 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » قرآن

منظور از آية 8 سورة شمس چيست؟ آيا انسان تقواي ذاتي دارد؟

قران كريم در اين آية شريفه به يكي از مهمترين مسائل مربوط به آفرينش انسان پرداخته ميفرمايد: فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَ تَقْوَغهَا ;(شمس،8) خداوند پس از تكميل جسم و جان آدمي، خوبيها و بديها، بايدها و نبايدها را به او نشان داد، يعني به انسان قدرت تشخيص، عقل و وجدان بيدار داد تا از طريق عقل و فطرت خوبيها و بديها را دريابد و با اراده و اختيار خويش هر مسيري را كه ميخواهد انتخاب نمايد، چنان كه در جاي ديگر ميفرمايد: وَ هَدَيْنَـَهُ النَّجْدَيْنِ ;(بلد،10) او را به راه خير و شر هدايت كرديم; بنابراين، كلمة الهام در آية شريفه، به معناي ياد دادن و شناساندن است.(ر.ك: مجمع البيان، طبرسي;، ج 5، ص 498، داراحيأ التراث العربي / تفسير نمونه، آيت اللّه مكارم شيرازي و ديگران، ج 27، ص 45ـ47، دارالكتب الاسلامية / الميزان، علامه طباطبايي;، ج 20، ص 428، دارالكتب الاسلامية.)

برخي ديگر از مفسران نيز در تفسير اين آيه گفتهاند: فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَ تَقْوَغهَا ;(شمس،8) يعني خداوند استعداد انجام كار خوب و بد را در انسان آفريد سپس او را از بديها نهي نمود و به خوبيها فرمان داد، به گونهاي كه انسان بر انجام هر دو به طور مساوي قدرت دارد، زيرا عمل انسان در صورتي ارزشمند است و يا سزاوار مذمت ميباشد كه انسان قدرت بر هر دو طرف را داشته باشد.(ر.ك: تفسير الكاشف، محمد جواد مغنيه، ج 7، ص 569، دارالعلم للملايين.) در هر صورت انسان داراي تقواي ذاتي نيست، بلكه بايد با اختيار خودكوشش نمايد تامتقي و پرهيزكار شود.